Մեր երկրի հանրությունը և Արցախի ողջ ժողովուրդն արդեն գիտեն Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի սկանդալային, համարյա թե փողոցային հայտարարությունների մասին։

Վերջին օրերին հայ-ռուսական հարաբերություններում հիմնական ուշադրությունը սևեռվել է Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի կողմից ԱԺ արտահերթ ընտրություններում Նիկոլ Փաշինյանին իր ղեկավարած քաղաքական ուժի ջախջախիչ հաղթանակի առթիվ շնորհավորել-չշնորհավորելու հարցին։

Եթե հավատանք հայ լրագրողներին` Պուտինը քնելուց առաջ աղոթում է, որ գիշերն անփորձանք անցնի, ու Հայաստանը նոր օյին չբերի իր ու խեղճ ՀԱՊԿ-ի գլխին, Լուկաշենկոն էլ հայհոյում է նույն թեմայով, Նազարբաևը շփում է ձեռքերն ու ուրախանում` Ալիևին զանգելուց առաջ ու հետո:

Ինչ շատախոս են դարձել ԵԱՏՄ տարածքի բարձր պաշտոնյաները` մեկի ասածները չես մարսում, մյուսն է սկսում:

Ազգային ժողովի արտահերթ ընտրությունները հետևում մնացին։ Ոմանք գոհ են, ոմանք, ինչպես միշտ, պատրաստ են «ժողովրդավարական և թափանցիկ» ճանաչելու դրանք. խոսքը ԱՊՀ երկրների դիտորդների կողմից մեր ընտրություններին տրված գնահատականի մասին է։

Ամենակարճ անեկդոտը` ավանգարդիստների պատկերասրահում ցուցադրվում է կտավ` «Մարդու մարմինը` պատկեր» անունով: Բոլոր նրանց, որ չհասկացան, չծիծաղեցին ու անգամ չժպտացին, ասեմ` անեկդոտը մեր մասին է:

Ուկրաինան հայտարարեց ազգային ուղղափառ եկեղեցու ստեղծման մասին` Ռուսաստանից անկախ` Կրեմլին զրկելով մի գործիքից, որ դարերով օգտագործվել է հարևանի վրա գերակայելու համար:

Երեկ ՕԵԿ-ն արտահերթ համագումար էր հրավիրել` հրաժեշտի ու նախագահափոխության: ՕԵԿ անփոփոխ նախագահ Արթուր Բաղդասարյանը շնորհակալություն հայտնեց կուսակցության օգտին քվեարկած 12 000 քաղաքացիներին, համախոհներին, գաղափարակիցներին, կառույցների ղեկավարներին և վերստին շնորհավորեց խորհրդարան անցած ուժերին:

Բազմաժամյա մամլո ասուլիսում Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն տասնյակ թեմաներ է խառնել ու իր համար սովորական էպատաժային տոնով իբր բացահայտումներ արել, իրականում նոր ոչինչ չասելով:

Դեկտեմբերի 10-ից ընտրությունների արդյունքներից առավել` լրատվամիջոցների քննարկման թեման է դարձել` ե՞րբ պիտի Պուտինը շնորհավորի Փաշինյանին կամ ինչու՞ չի շնորհավորում: Մի կողմից` շնորհավորական (աղետների ու կորուստների դեպքում` ցավակցական) ուղերձները միջպետական հարաբերությունների մաս են, որ գրվում ու հղվում են գրեթե ավտոմատ, մյուս կողմից` նույն այդ ուղերձները միջպետական հարաբերությունների արտացոլումն են` միայն դիվանագետներին հասու նրբություններով: